bu bloga ve binlerce başka bloga ilişkin bir durum: chicago’daysanız okuyabiliyor, yazabiliyorsunuz. istanbul’daysanız…?acıklı… acınılacak durum.sebebi, muhtelif.kabahatli, herhalde çok kişi. çoğumuz.ne yapabiliriz?aklımızı başımıza toplayabiliriz.nasıl?değişik cevaplar verilebilir: ben nereden bileyim ? neden ben bileyim? gibisinden uzatılabilir.yine de, böylesi iyi. aynaya baktığımızda, sandığımız…
dün akşamdan bu yana bloglara erişimin engellenmiş olduğunu görmek, park yerinin arabanız içinde kalacak biçimde kapısının kilitlenmesine benziyor. bu benzetmemi özgürlükleri hafife almak gibi yorumlamayın,zaten hafife alanın ben ya da benzeri insanlar olmadığı apaçık ortada.böl bir durumda, üzüntüden başka hangi…
bu terimi ilk kez ahmet güntan’dan duymuş, sonrasında lale müldür’ün bir yazısında görmüş, moralimin bozuk olduğu, gazetecilerin kitabıma ilgi göstermeyerek gazetelerde yer vermediklerini düşündüğüm bir zamanda kendime bile yakıştırmıştım. bu sözü gazetedeki yazımda kullandığımda, yazar Sefa Kaplan bana yolladığı mesajda…
KitaplarNe çok kitap var kitapçılarda. Benim gibi, “boş” zamanının çoğunda Remzi’nin akmerkez, kanyon, mayadrom mağazalarına neredeyse bir tür rotasyon sistemiyle gidip, kitaplara bakan, “hangisini almasam?” diye kendini tutmakla avarelik edenler için çok kitap, iştah patlamasından mide fesadına uğrama olasılığı yüksek…
Paris’teki disney parkı, ki eurodisney olarak bilinir, disney filmlerinden karakterlerle herkeste en azından bir tanesi bulunan anılar için masumiyet müzesi’ndekine benzer bir “obje sergisi” adeta. Çocukluk kitaplarımızdan “İsviçreli Robensonlar”u okumuş olanlar, romanda çok daha güzel betimlenmiş olan dev ağaç evi…
20 Soru/Taraf Gazetesi / 04.07.2008 1. En sevdiğiniz kelime?Belki. 2. Nefret ettiğiniz kelime?Cinsel aşağılayıcı küfürler. 3. Ne sizi heyecanlandırır?Hedefler. 4. Heyecanınızı ne öldürür?Hevessizlik. 5. En sevdiğiniz ses nedir?Rüzgar sesi. 6. Nefret ettiğiniz ses nedir?Gıcırtı. 7. Hangi mesleği yapmak istemezsiniz? Gardiyanlık….
yazılar çizilerin hk görüşleri blog taramalarında okumaya çalışıyorum; genel olrk oldukça insaflı ve hoşgörülü eleştirilerle karşılaştığımı söylemeliyim. bir kaç istisna ile.. bunlardan birisinde, linkin aşağı eklediğim yazıda da bahsettiğim beni yetiştiren hocalarımdan jim leckman’a kendi çalışmalarımı denetletmemi büyük bir zaaf…
(Cumhuriyet dergi’de 13 Nisan 2008 yayımlanmış, Ali Deniz Uslu’nun röportaj metni) Dört yaşına gelene kadarki hayatımıza hükmeden korkular, sonrakilerin “giyinmemişi” sayılabilirler. Tehlikenin kucağına atılmamak için elinden geleni yapanların bir kısmı, bildik ve emniyetli saydıklarından ayrılmamak için bir şeylere “takılmayı” dener….
Geçen gün (aslında her gün benzeri bir durum oluyor) bir TV programından aradılar. Okullarda yapılan tiyatro gösterilerinin kalitesiz ve rahatsız edici olduğunu, acaba bunun çocukların ruh sağlığına zarar verip vermeyeceğini sordular. Bir şeyin kötü ya da işe yaramaz olduğuna karar…
bu örnekler, bir seminerde birdenbire hep aynı konulardan söz ettiğimi farkettiğimde, kendimi doğru iş yaptığıma ikna etmeye çalışırken aklıma geldi. Hep aynı ilacı veren doktor. Hasta: Hep aynı ilacı yazıyorsun. Geçen seferki ile aynı reçeteyi yazdın. Dr: sen de hep…