zaman değişti. ayak uyduralım mı, uydurmayalım mı? günümüz gençlerinin “kısa kes”meye, bir an evvel sadede (bu kelimeyi çoğu saadet ile karıştırsa da:) gelmeye meraklı olduğunu düşünenler çoğunlukta. eh, yazıp çizen birisi olarak, okurları bekletmeden yazılara kavuşturmak için yazılarımın “catchphrase”lerini feysbuk…
yokluk, değerin bilinmesini sağlayan bir araç sayılabilir mi? zihnimizin yokluğa (eksilme, tehlikeli yoksunluklar) duyarlılığının yüksek, kayıplara tahammülünün daha düşük olduğuna bakılırsa, “yokluk ile terbiye” arzu edilmeyen, ama etkili bir “eğitim” aracı. yokluk provaları, dinlerdeki oruç uygulamalarından tutun, hayatımız gerektirmediği halde…
“yaşlılığımın en değerli olayı ise, hayalini kurduğum türkiye görme özürlüler kitaplığı’nın gerçekleşmesi ve benim her gün kitaplıkta geçirdiğim zaman”. babamın Kör Uçuş kitabının duygusal yanına bakınca, hem insana hiç ağır gelmeyen bir gurur, hem derinliği belirsiz bir hüzün hissediyorum. babamın…
türkiye’de şirinler adı ile tanınan smurf (schtrumpf) canlılarının daha önceki isimlerini hatırlayan var mı? bir dönem mantar cüceleri, daha önce de tiroller olarak çizgi romanlarını farklı yerlerde okuduğumu hatırlıyorum. sonradan bu canlıların adı (bir tür komünal hayat yaşadıkları için de…
kitapçıya gittiğimde babamın kitabının rafta nerede olduğuna bakarken ne kadar çok kitap olduğunu, arada kaybolup gitmenin ortada olmaktan çok daha kolay olduğunu bir anda farkettim. kendi kitaplarım için pek düşünmemiş olduğum bu durum, öne çıkanın ya da adı çok söylenenin…
Kitabın arka kapağı için hazırladığım yazı: “Kör Uçuş’un yazarı Gültekin Yazgan’ın oğluyum. Bu kitap sayesinde, babamın körlüğün ve hayatın cilvelerinin ortaya çıkardığı “engelleri aşmış insan” olmanın ötesindeki iki önemli özelliğini fark ettim. Aklının almadığı hiçbir şeyi reddetmeyen, aksine, ne olduğunu…
ekteki ıvırzıvır nereden çıktı? birkaç yıl önce “maison” dergilerinden birisinden “sizin için önemli objeler” sayfasını hazırlama isteği gelmişti. olur deyip ektekilerin içinde olduğu bir grup “obje”yi seçmiştim. sayfaların taslakları elimde, ama nasıl yayımlandı, takip etmeye kalktığımda geç kaldım. sayfayı hazırlayanlar…
İlkokulda sınıf atlatılan, liseyi hazırlık okumadan bitirmeye göre tercih yapan, üniversitede yabancı dil öğrenme için önemli bir şans olan hazırlık sınıfını okumamayı isteyen, sonuçta hayata birkaç yıl önce başlayan genç arkadaşlarımı düşündüm. Bilinmez bir geleceği bir an evvel, iyi ya…
Gittiğim sabah televizyon programlarından birisinde, aynı zamanda çocukluk arkadaşım olan sağlıklı yaşam programının doktor sunucusu, yüzümdeki yaşlanma işaretlerine dikkatimi çekti. Kırışıklıklar, şişkinlikler, kolagen doku kayıpları vs… Arkadaşına kıyamayan bir arkadaşın refleksi ile “hemen düzeltebiliriz, bir hap, şuraya oraya dokunuşlar. On…
karneler… çocukların notlarını beğenmediğim her seferinde kendi ortaokul karnelerimden elimde kalan bir iki tanesini çıkartıp bakmayı alışkanlık edindim. kendimi iyi olarak hatırladığım derslerden “o kadar” iyi olmayan notlar almış olduğumu görmek bir anlamda rahatlatıcı, çocuklara yüklenmemi azaltıyor. ama düşündüğüm ya…